Boom.

Toen ik vijf, zes jaar oud was zat ik in de ski lift het woord 'boom' te herhalen tot het zijn betekenis begon te verliezen.
Dan hoor je ineens alleen de klank, en zie je niet meer het 'object' dat je hersenen normaal generen bij het horen van dat woord...

Boom.

Maandag avond liep ik vanaf schouwburg plein terug naar mijn kamer, ik wandel graag in de avond. Het is zeker veertig minuten lopen en die veertig minuten zijn dan ook vaak veertig minuten vol denken en kijken. De herinnering die ik zo juist aan jullie verteld heb kwam plotseling in me op en ik begon er op verder te borduren. Waarom zeggen we dat een stoel van 'hout' gemaakt is, als het materiaal waar hij oorspronkelijk van gemaakt is, boom is? Een boom is een boom, geen hout. Als we stoel van een mens zouden maken, zeggen we 'die stoel is van een mens gemaakt'. Dus wat is er mis met 'die stoel is van boom gemaakt'. Een boom is natuurlijk een verzamel naam. Schors, 'hout', bladeren etc. Als we bijvoorbeeld een bepaald 'deel' van een mens nemen, en daar een stoel van maken, we nemen als voorbeeld spier weefsel, dan: Is de stoel gemaakt van spierweefsel. Dus als hout een deel van de boom is, mogen we zeggen 'die stoel is van hout gemaakt'.

Had ik niet veel eerder tot die conclusie kunnen komen? Dat 'hout' een onderdeel van een boom is. Natuurlijk. Maar ik vond het interessant dat ik vanuit een kinderlijk perspectief keek naar het object 'boom', precies zoals ik deed in de ski lift, 13 jaar geleden. Heel even was ik bezig met het onderzoeken van dingen die voor iemand van eenentwintig al normaal zijn, vanzelfsprekende dingen ontleden en weer opnieuw in elkaar zetten.

Soms verlies ik mezelf in het ontleden van complexere vraagstellingen. Uit boeken, uit docu's. Maar juist die kinderlijke manier van zoeken is wat veel mensen missen.



Zomaar een spinsel.